Κατά την θλίψιν
οι συνευρέσεις απεργούν
ή
τιμωρούνται
οι ανάσες μου
Απέχουν οι Στιγμές
Οι κινήσεις δυσπραγούν
οι μύες
δακρύζουν
τα μάτια μόνο
ζουν
Θαμπώνουν οι καιροί
Τελεύουν τα λόγια
Τέλος κι αρχή
συμπτώσεις και
πτώσεις
Φιλόπτωχοι πολλοί
Τακ! Κι οργιάζουν
Συναντιώνται
σε γδαρμένες πόρτες -
εκεί
που μεγάλωσαν τα μάτια μου
επιδεικνύοντας
τις περασμένες εκδρομές
και
τη σημερινή επιφυλακή
στο ασύνορο σκοτάδι
Ψυχογράφημα
λοιπόν
πανικού
μιας ματωμένης γιορτής
Οι ήχοι μου
σιγανεύουν
Τακ! Κάνουν
να φτάσουν
να τρέξουν
αραιές σταγόνες βροχής
Τα νύχια μου
μεγάλωσαν
Τα νύχια...
σφάζουν την ψυχή μου
Αυτοχειρία αποπομπής
στα άδυτα των αδύτων
Κι ακόμη καταπίνω βροχή
Πατεράκη Ευαγγελία
38 σχόλια:
...Ψυχογράφημα
πανικού
μιας ματωμένης γιορτής...
Αυτό έπρεπε να είναι ο τίτλος...
ακόμα και αυτό τον πανικό της ψυχής
ποιήτρια τον περιγράφεις με μοναδικό τρόπο...
Αλλά μην...ξέρεις Λίτσα...μην τον αφήσεις
να σκορπίσει μαύρες πεταλούδες στις κάμαρες του ονείρου...
Υπάρχουν τόσα άλλα που αξίζουν...γύρω μας...σου το λέω σαν φίλη...
Μετά την βροχή πάντα βγαίνει ο ήλιος...αυτό ποτέ να μην το ξεχνάς...θα δεις...
μια γλυκιά καληνύχτα!
πολλά φιλιά
Καλημέρα μούσα μου
ελπίζω το φως να σκόρπισε τις μαύρες πεταλούδες...
αυτές που ο πανικός σκορπά ...για αυτά που σαν ρούχα απλώσαμε στις αυλές των σπιτιών μας αφήνοντας εχθρούς και φίλους
να τρυγυρνούν ανάμεσα τους...
...αλλά και γι'αυτά που κρύψαμε σε ερμητικά κλειστά ερμάρια του μυαλού μας,μην θέλοντας να τα δει κανένας..
πανικός ...η σιωπή
πανικός ...η μοναξιά
πανικός παντού
και για πολλούς
Αλλά ξημέρωσε...
Τράβα τις κουρτίνες.. το φως θα διώξει το μαύρο...
Άντε έλα και στο σπιτικό μου να πεις μια καλημέρα...είπαμε πανικός και η μοναξιά
Καλή...καλή...μέρα!
Μια όμορφη Κυριακή να περάσεις...
τα είπαμε ...και θα τα ξαναπούμε παλι...
θα σου στείλω ένα βιντεάκι...με email
πολλά φιλιά...στις οικοδέσποινες του σπιτιού...
Σας περιμένω...
..για κάθε απεργία αγώνας και περίσκεψη
για κάθε αποχή μια αιτία ικανή και άξια να πεις ΟΧΙ
ένα ακόμα όχι
που τέλος δε σημαίνει πάντα
μα μιας καινούργιας αρχής υπόσχεση
και μιας γαλήνης στα κατάβαθα
τα πληγωμένα και τα δύσκολα
και στο βαθύ πυρήνα σου
που νύχια όρνιου ή κόλακα κραυγές δε φτάνουν ...
Μονό η βροχή που καταπίνεις
μπορεί να φτάσει εκεί
για να της εξομολογηθείς
την πιο βαθειά αλήθεια σου
που προσπαθείς ν' απαρνηθείς ...
- Άκου τη βροχή ..
έχει σκάψει χιλιάδες μάγουλα ...
και κάτι ξερει από ρυτίδες πόνου ή χαράς
Άκου την αλήθεια της
και ομολόγησε τη δικιά σου ..ΣΕ ΣΕΝΑ ... !!!
σε φιλώ πολύ μέσα σε σφιχτή αγκαλιά !
Αυτοχειρία αποπομπής
στα άδυτα των αδύτων
Κι ακόμη καταπίνω βροχή
σαν στάλες που χαράζουν ονόματα, πράξεις, γεγονότα, λέξεις, ξεθωριασμένα όλα, μα πάντα εδώ... για να βρεθούν όλα μαζί ξανά μέσα από λίγες στάλες βροχής...
ψυχογραφημα πανικου...
καταθλιψη...
δεν θελω να πω πολλα...
θα ειναι που ακομα καταπινω βροχη...
μεγεια το νεο σπιτικο γλυκια μου!!!
εδω θα ανταλλασουμε τωρα ανασες φωτιες!
νεραιδενια σου φιλια!!!
Τακ!
Πόρτες γδαρμένες
και σκιές που κάνουν
τα μάτια να φαίνονται
μεγάλα
Πανικός φόβος
στο
καταμεσήμερο
Με μάγεψε η ρυθμική
Ποιήτρια, μου κοψε
την ανάσα ως το τέλος
Φιλί
Καλώς σας βρίσκω
και καλορίζικο
το νέο σπιτικό
Βάσω μου,
κάθε μέρα παλεύουμε
με πανικούς
Το ψυχογράφημα
χτυπάει κόκκινο
Πλημμυρίζουν θάλασσες τα μάτια
Αλλά,
ΕΙΜΑΙ μαζί με τους ήρωες της ΑΓΑΠΗΣ και του ΑΓΩΝΑ!
Σ' ευχαριστώ ξανά και ξανά
Με αγάπη!
Angel,
τι κι αν απέχουν οι Στιγμές;
Εγώ θα φτιάξω άλλες
Τι κι αν οι επισκέψεις ψυχορραγούν;
Επισκέπτομαι, σκέφτομαι εμένα
Κι αλήθεια μου, φίλη, είναι αυτή:
Εγώ, ρε, αγάπησα τη θάλασσα!!!!!!!
Φιλιά πολλά
και είμαι εδώ!
Όμορφέ μου Προφήτη!!!
Έσκισα τη σάρκα μου απόψε, φίλε,
κι έδειξα την καρδιά μου...
Με αγάπη
σε φιλώ!
Καλή μου Ναϊάδα,
ανάσες καπνού
φωτιά δείχνουν οι πυξίδες
Χορεύουν τα θεριά
στις φλόγες
ζαλίζονται και βρυχώνται
Νάναι, λες,
που πνίγουν το φόβο
και ξεχύνονται λεύτερα
να σμίξουν φύση με φύση;...
Σε φιλώ πολύ πολύ!!!
Αιθεροβάμων,
καλή μου φίλη,
έγδαρα με τα νύχια πόρτες
που δεν άνοιξαν
Μάτωσα τις πόρτες
με το αίμα τις καρδιάς μου
Κι ας ράγισα
τρέχω να προλάβω...
Στους άλλους σταθμούς
σε κάποιο βαγόνι
πάντα κάποιος θα πει Καλημέρα!
Σε φιλώ πολύ
κι αγκαλιά!
Χάρι,
αγαπημένη μου,
δεν με φόβισε ποτέ ο χρόνος
το σκοτάδι δε με φόβισε
ούτε η ζούγκλα που μ' έβαλαν να τρέχω
Το καρναβάλι με φόβισε μόνο
γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να μασκαρευτώ
Και στέκομαι πάντα έξω απ' τις γιορτές τους
κι οι ήχοι μου αν σιγανεύουν
είναι που αναπαύονται, καλή μου,
για ν' ακουστεί
η δικιά μου η σονάτα
μπροστά στις γδαρμένες πόρτες -
εκεί που
μεγάλωσαν τα μάτια μου
και μπορώ ν' αγαπώ!...
Αγκαλιά μεγάλη, Ποιήτρια!
Οι περασμένες εκδρομές ήταν πάντα δανεικές και το σκοτάδι ασύνορο να με φυλάει εντός. Οι σκέψεις δίνουν συναυλία στο ματωμένο πανυγήρι. Μια τρυφερή μυσταγωγία, του πανικού συνωμοσία. Αυτοχειρία μιας εποχής.
Καληνύχτα φίλες μου! Φιλιά!
Αγαπημένη μου,
Άτη Σολέρτη,
δανείστηκα εκδρομές
για να μπορέσω να βαδίσω
μέσα στο σκοτάδι
τα όνειρα...
μόνο αυτά μου ανήκουν
ίσως κι οι καταιγίδες
που
ποτίζουν την απέραντη έρημο
που έχω εντός μου
Κι όμως
γλυκειά μου φίλη
τα λουλούδια της ερήμου
παραμένουν πάντα εξωτικά...
έτσι δεν είναι;...
Αγκαλιά πολύ
σε φιλώ!
''Αυτοχειρία αποπομπής
στα άδυτα των αδύτων ''
μπορεί η λάμψη σου τέτοια φωτιά να βάλει και να κάψει την όποια θηλιά.
το χω πει σε πολλούς..
για σενα..
την θέρμη της αύρας σου δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.
φιλια
κουρντισμένα
Πανδιώνη μου,
θα βάζω πάντα φωτιά στα σκοτάδια
να κάψω
τις φυλακές τ' ονείρου...
Για όλα σου
για όσα μου νιώθεις
σε φιλώ πολύ, υπέροχο παιδί!!!
:)
μέσα σου βρήσκονται οι οάσις με τα λουλούδια τα εξωτικά
με τα αρώματα τα μεθυστικά
κι εθυστικά ώρες ώρες
στην τόση σαγίνη!
ονειρεύομαι πως φυσώ τη φωτιά σου.
είσαι δυνατή.
Ο/Η Πατεράκη Ευαγγελία είπε...
Μας κοιτάνε στα δόντια
μας κάνουν καρδιογράφημα -
πρέπει,λένε,
να μιλάμε με νοήματα
Αν αντισταθούμε
μας τουφεκίζουν
Εγώ αντιστάθηκα...
21 Σεπτέμβριος 2009 4:09 μμ
καλέ! ακόμα με τουφέκια είναι αυτοί!
πάρε ένα ποίημα μπαζούκας να δεις..
’’Όταν οι ποιητές στριμώχτηκαν
στην άκρη του κόσμου -
να δουλεύουν καλύτερα
το μελάνι τ' ουρανού -
μπόρεσα να κρατήσω το διάβολο
απ' την άκρη του μυαλού του
Τον κρέμασα σημαία
στο δείχτη μου
κι άρχισα να κατεβαίνω
στην καρδιά της φωτιάς -
εκεί
που το φεγγάρι μονολογεί
με το υπόλοιπο του χρόνου μου
Ρήμαξα το μετέωρό μου βήμα
με το μετέωρο της ύπαρξής μου
πάνω στο γαλάζιο σου βλέμμα ουρανέ
και
τίναξα την ανάσα μου
απ' τη σκόνη
των δρόμων που σεργιάνισε
η φαντασία μου΄΄
κτλ..
Γλυκειά μου Πανδιώνη!!!!!!!
Με μελετάς, με θυμάσαι, μ' αγαπάς!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ, κοριτσάκι!!!
Αγκαλιά!!!
έχουμε τόσα τόσα πολλά να φτιάξουμε!
αχ να τανε το μολίβι μας μαγικό ραβδί! αυτό το σκέφτομαι συνέχια..
είναι και γίνεται.. αρκεί να το θελίσουμε και γίνεται!
ψυχή μου, βάλε τις λέξεις σου στις τρύπες και κλείστες, περπάτα, μην τρέξεις σαν σε πυροβολούν, έτσι θα καταλάβουν πως άτροτη είσαι..
γιατι δεν είσαι εδώ, στον κόσμο τους, στον κόσμο τους δεν είσαι.
ακόυς!!
κι απο μένα αγκαλιά
μεγάλη ψυχή μου
τετραπέρατη ίσα με σένα
Σ' ακούω, παιδί!!!
Δεν τρέχω, όχι!
Στα πόδια δεν το βάζω!
Τους κοιτάζω και γελώ!
Πόσο άθλιοι είναι!
Πόσο δυστυχισμένοι
όσοι,
την αγάπη λησμονούν
σε ράφια σκονισμένα...
Είσαι απίστευτα αληθινή!
Σε φιλώ ξανά!
:)
προτίνω ούτε καν να τους κοιτάς..
το φθινόπορο έχει τα πιο όμορφα κι έντονα ηλιοβασιλέματα, όπως η άνοιξη ανατολές..
να έρθω συντομα να τα πούμε και να τα πιούμε, αν θες.
εγώ θέλω πολύ,
στο έχω ξαναπεί.
και να σε βρώ να ακτινοβολείς..
Όχι για πολύ ακόμα
Γιατί ό,τι έχει αρχή έχει και τέλος
Κι αντίστροφα
Και μεις μόλις ξεκινάμε
Για τις πιο όμορφες γιορτές.Κείνες που εξαγνίζονται-όταν με ορμή πέφτει πάνω τους η φθινοπωρινή μπόρα
Που καίγονται μέσα στη θλίψη τους-μέχρι να ξαναγεννηθούν από τις ίδιες τους τις στάχτες
Έτσι δεν είναι;
φιλιά πολλά κι αγκαλιά
Ναι, Πανδιώνη,
το φθινόπωρο έχει έντονα ηλιοβασιλέματα!...
Κι εγώ αυτά μόνο θα κοιτάζω, μικρή μου, για να πάρω τη λάμψη τους...
..και τον παραγιό του κάπελα να παραγγίλουμε κάτι!!
εντάξει. όλα καλύτερα.
φιλια
Άνιμα,
μια στάση μόνο...
Κι οι γιορτές είναι μπροστά μας...
Θα τις στήσω εγώ με την πνοή μου
Το υπόσχομαι!...
Αγκαλιά κι εγώ!
Συγχαρητήρια για το νέο blog!!!! Ντουέτο λοιπόν!
Υπέροχη σκέψη.
Κι αν κρίνω απ' το ξεκίνημα της Ευαγγελίας....
Πολύ ενθουσιασμένη με τους στίχους σου πάντα...Όμορφα ξαφνιασμένη. Γι' αυτό σε παρακαλώ, μην κλείσεις το άλλο σου blog, ακόμα κι αν δεν ξανακάνεις άλλη ανάρτηση.Θέλω να περνώ απο 'κει και να ξαναδιαβάζω...φαντάζομαι κι άλλοι.
Τα φιλιά μου και στις 2 σας.
Λίτσα
Σου έστειλα κάτι...
Καληνύχτα
καλή αρχή κορίτσια
κι ακόμη καταπίνω φωτιά
κι ακόμη σκουριά
όμορφα κι εδώ
ειιι.....
ψιτ....
εδω ειμαστε....
ναι;;;;;;;;;;;;;
............................
ΧΑΡΙΣ;;;;;;;;;;
(Κυρα μου)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ;;;;;;;;;;;;;;
( Φωτια κι Αγερα μου)
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.....
ΣΤΟ ΠΑΝΤΑ ( μου και Σας)
:)))))))
Αγαπημένη μου
Χαρά Ναούμ, Χ.Ν.,
Ο χορός για δύο
είναι πάντα μαγικός...
Οι Ρίμες στο Χάος δεν κλείνουν, απλά ξεκουράζονται...
Άπειρα Ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια!!!
Με τιμάς πολύ!!!
Αγκαλιά Μεγάλη!
Βάσω μου καλή,
σε διάβασα. Ευχαριστώ!
Φαίδρα μου αγαπημένη,
με τα στοιχειά της φύσης
εμείς ξέρουμε να παλεύουμε! Έτσι δεν είναι, φίλη μου;
Ξέρεις ότι μου έλειψες;;;
Σ' αγαπώ!!!Πολύ!!!
Ειιι, Μαρίνα;
Κατά που πέφτει η Άνοιξη
θα το βρούμε ποτέ;;;;;
Μαρίνα μου,
αγάπη μεγάλη,
σε λατρεύω!!!
Λιτσάκι μου,
όμορφες λέξεις...
Σε λίγο θα σταματήσει να βρέχει
Θα βγει ο ήλιος
Και θα καταπιούμε τις ακτίνες του
να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας
και μαζί και οι καρδιές μας!
Φιλιά πολλά
Δημοσίευση σχολίου